Mogelijkheden om te creëren zijn er overal. Voor straat- en huwelijksfotograaf Ari Gurdon liggen deze momenten vaak voor haar deur, omdat ze de vluchtige momenten van het leven om haar heen op meesterlijke wijze in beeld brengt. Hier bespreekt ze haar uitstapjes naar het vertrouwde en geeft ze inzicht in hoe je op zoek kunt gaan naar nieuwe creatieve composities – zelfs op bekende plekken.
De aantrekkingskracht van verre streken op beeldmakers is onmiskenbaar. Getuige zijn van ongeziene bezienswaardigheden, mystificerende culturen en dit alles vervolgens fotograferen is vaak de droom van een creatieveling. Het grijpen van zo’n moment moet worden aangemoedigd. Maar er is ook een leven thuis, met overal inspiratie. Een overvloed aan wonderen zwerft altijd om ons heen, als we ervoor kiezen om deze op te zoeken.
Photo 2022 © Ari Gurdon | FUJIFILM X-T10 and XF56mmF1.2 R, 1/50 sec at F2.2, ISO 200
Het vereist vaak kijken door, rond en in het alledaagse. En als iemands werk een briljante weergave is van de lokale omgeving van een fotograaf, dan is het wel dat van Ari Gurdon. De straatdocumentaires van de in Londen woonachtige fotograaf zijn levendig, veelgelaagd en vol leven.
“Door zoveel tijd door te brengen in mijn deel van Londen, voel ik me erg op mijn gemak. Ik loop zelfverzekerd rond in dit gebied. Het voelt een beetje als mijn terrein – alsof ik het recht heb om het te fotograferen,” lacht Ari. “Hier wonen heeft me ook een grondige kennis van het gebied gegeven. Ik ken elk hoekje en gaatje. Toch zijn het de menselijke onderwerpen die me het meest interesseren, en die veranderen elke dag.”
Photo 2022 © Ari Gurdon | FUJIFILM X-T10 and XF56mmF1.2 R, 1/1500 sec at F1.2, ISO 640
Documentairefotografie van thuis uit is een situatie die het beste van twee werelden biedt. Het is ook niet alleen weggelegd voor mensen in stedelijke centra. Een grotere bevolking biedt ontegenzeggelijk meer mogelijkheden, maar zelfs de kleinste buurten bieden dynamische mogelijkheden voor verkenning.
“Je krijgt toeristen in grote steden, maar er zijn overal locals. Als je gewoon van de ene straat naar de andere gaat, kom je totaal verschillende onderwerpen tegen,” legt Ari uit. “Londen is altijd het decor van mijn foto’s geweest, maar ik ben nooit geïnteresseerd geweest om de Big Ben of Barbican in beeld te brengen. Het gaat volledig om de karakters die ik hier vind.”
Er is ook gemak om mee te worstelen. De wonderen van de wereld zijn niet zo voorhanden als de straten die op 20 minuten loopafstand liggen. Net zoals de beste camera de camera is die we bereid zijn te dragen, is het beste fotografische onderwerp het onderwerp binnen handbereik. Kansen dienen zich aan, puur door blootstelling. Ari’s eigen reis om foto’s te maken begon tien jaar geleden tijdens het wandelen met haar pasgeboren dochter. Het is een benadering die ze tot op de dag van vandaag volgt.
“Ik ga zelden op pad om te fotograferen met een specifieke esthetiek of onderwerp in gedachten. Ik heb altijd gewoon mijn camera bij me. Als ik naar de winkel loop voordat ik naar school ga, heb ik hem bij me en als mijn oog ergens op valt, maak ik een foto. Ik ben niet iemand die de tijd heeft om op één plek te blijven, wachtend op dat precieze moment of die aangrijpende situatie.
“Je kunt ook dag in dag uit op dezelfde plek zijn en elke keer iets anders ervaren. Zonneschijn, regen of mist werken allemaal mee aan heel verschillend uitziende beelden, die verschillende gevoelens oproepen bij de kijker,” vervolgt Ari. “Ik heb veel werk geproduceerd waar ik blij mee ben, gewoon door altijd buiten te zijn, met de camera in de hand.”
Photo 2022 © Ari Gurdon | FUJIFILM X-T10 and XF56mmF1.2 R, 1/60 sec at F1.2, ISO 250
Ari heeft meer ervaring dan de meesten als het gaat om het bekijken van de wereld met het oog van een schilder. Degenen die moeite met compositie hebben, kunnen misschien eens kijken naar haar gestripte manier.
“Ik gebruik technieken die verandering vergemakkelijken. Mensen achter glas zijn een van mijn favoriete onderwerpen. Je kunt je richten op een individu, maar ook de buitenwereld laten weerspiegelen in het raam. Ik vind dat heel interessant omdat je meer dan één verhaal in een kader krijgt. Je wordt verwend met dat soort alledaagse details. Er zijn altijd spannende, nieuwe elementen zoals deze – zelfs in een plaats waar je regelmatig komt. Ik denk niet dat ik fotograferen moeilijk zou vinden, zelfs niet als ik maar twee straten tot mijn beschikking had. “
Als de vensters opdrogen, kun je je richten op een schat aan compositieklassiekers. Probeer eens te zoeken naar de leidende lijnen, kaders binnen kaders, uitbarstingen van kleur, of onderwerpen gegroepeerd in oneven aantallen. Beperking maakt ons vaak vrij.
Photo 2022 © Ari Gurdon | FUJIFILM X-T10 and XF56mmF1.2 R, 1/1250 sec at F1.2, ISO 400
Perspectief, bij wijze van lens, is een ander element waar Ari veel waarde aan hecht.
“Ik gebruik bijna altijd mijn XF56mmF1.2 R – het is het beste wat ik ooit heb gekocht. Ik heb ook de XF16-55mmF2.8 R LM WR, voor mijn andere werk, maar ik vind het moeilijk om straatfoto’s te maken die ik mooi vind. De zoomlens is briljant. Het gaat gewoon om mij en mijn werkwijze. Het perspectief van de XF56mm is hoe ik de wereld van de straat zie.
“Met een prime van deze lengte, kan ik niet erg dicht bij een persoon zijn. Er moet een afstand zijn, om een mooi beeld te krijgen. Dat helpt, want ik ben niet zo dapper. Misschien wel een beetje,” mijmert ze, “maar niet genoeg om met een groothoeklens in iemands gezicht te gaan staan. Er is een kick als je oogcontact met iemand maakt, zeker – en dat kunnen prachtige foto’s zijn – maar meestal wil ik ongezien blijven, als dat mogelijk is.
Photo 2022 © Ari Gurdon | FUJIFILM X-T10 and XC50-230mmF4.5-6.7 OIS, 1/125 sec at F5, ISO 400
“Je algemene keuze van lens dicteert hoe je de wereld laat zien. Kies de lens die jouw persoonlijke benadering ten goede komt en jouw ideeën illustreert. Ik heb de mijne gevonden, en die zal niet snel verdwijnen. Je kunt experimenteren – ik heb veel andere opties geprobeerd – maar ik keer altijd terug naar huis.”
Ari’s pretentieloze wijsheid wordt samengevat door een laatste moment van schertsende zelfspot.
“Neem gewoon je camera mee. Denk er niet te veel over na. Ik weet niet eens of ik weet hoe het moet!”