Emily Endean geeft de gloed en glans van een voorbijgaande zon en bespreekt haar beste tips om het ‘magische uur’ te fotograferen
In de schemering en bij zonsopgang splijten droomachtige lichtconfiguraties de hemel en werpen de schaduw van de dag in een warme, goudkleurige tint. Als de zon aan de horizon staat, doordringen de stralen de atmosfeer onder een lagere hoek dan gewoonlijk. Lichtflitsen passeren water- en stofdruppels en worden gefilterd met een verzacht, getemperd contrast. Dichtere delen van de atmosfeer verstrooien blauwe en violette golflengtes, waardoor de kleurtemperatuur van de zon daalt en diepe, oranjerode kleuren prominenter en meer uitgesproken worden. Het is zonder twijfel een verbluffend schouwspel, en een eeuwenoude favoriet van zowel fotografen als filmmakers.
Deze tijd van de dag, die vluchtig en van korte duur is, wordt gekenmerkt door een aantal van de meest opvallende vormen van natuurlijk licht, die een opmerkelijke reeks kleuren en schaduwen voortbrengen. Het is een perfect canvas voor de visuele kunstenaar. Emily Endean is een van de beoefenaars van deze stijl en vertelt ons alles over het perfecte gouden landschap. Haar werk is gesitueerd tussen Dorset en Hampshire en concentreert zich op schitterende landschappen aan zee en weelderige kustportretten, waarin de frisheid van een uitgestrekte oceaan, die zich van de kust verwijdert, tot uiting komt. Ze schetst de verschillen tussen spontaniteit en vooruit plannen en benadrukt het belang van het integreren van beide benaderingen in het creatieve proces. “Ik ga altijd op pad met een soort plan in mijn achterhoofd. Ik check de relevante apps voor weer-, getijde- en deiningvoorspellingen en visualiseer dan het soort scène dat ik wil fotograferen. Dat gezegd zijnde, is het belangrijk om niet te rigide te zijn als je op locatie bent. Soms worden er onverwachte dingen gedaan – je moet gewoon volgen wat je wordt voorgeschoteld. Ik probeer mijn creatieve oog het zware werk te laten doen. Ik experimenteer tot ik op iets uitkom waarvan ik denk dat het echt werkt. Dat kan betekenen dat ik op mijn plaats moet blijven, of dat ik moet verhuizen en me moet aanpassen aan de steeds veranderende omstandigheden. Uiteindelijk is het een proces dat volledig afhangt van de situatie.”

Foto 2021 © Emily Endean | FUJIFILM X-T3 and XF55-200mmF3.5-4.8 R LM OIS, 1/125 sec bij F7.1, ISO 320
Het vinden van de ideale plek is op zijn tijd al moeilijk, maar het kan vooral moeilijk zijn om een achtergrond te vinden die de tint en het tintje van de gouden uur-esthetiek aanvult. “Het is altijd goed om een prominent onderwerp of herkenningspunt te vinden, of zelfs een aantal leidende lijnen, om mee te beginnen,” merkt Emily op. “Kijk uit naar aspecten van de omgeving die kunnen corresponderen met de opkomende of ondergaande zon. Als ik op onbekend terrein ben, gebruik ik Google Maps – heel veel! Een goede hoeveelheid bewolking, met een onderbreking aan de horizon, zorgt meestal voor de perfecte hoeveelheid prachtig gouden licht. Van hieruit kun je je onderwerp belichten en het perfect afstellen.”
Emily denkt na over de factoren die een rol spelen bij het maken van opnamen in zulke veeleisende omstandigheden. “Er zijn veel dingen om rekening mee te houden,” vindt ze. “Maar het belangrijkste is dat je let op de richting van het licht en hoe het zich gedraagt. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je voor zonsopgang geen toegang hebt tot direct licht, maar wel geconfronteerd wordt met een prachtige rode lucht. Logistiek gezien is zo’n scenario een uitdaging. Als de zon eenmaal opkomt, kan het onmogelijk zijn om opnamen te maken zonder dat er lichtvlekken ontstaan. Je hebt ook te maken met de onvermijdelijke silhouetten die onvermijdelijk zullen verschijnen, vanwege het dynamische bereik van de scène. Filters kunnen helpen, maar ik zou altijd aanraden om het in de camera goed te doen. Postproductie kan van onschatbare waarde zijn, maar ik geef er de voorkeur aan zo weinig mogelijk te bewerken.

Foto’s 2021 © Emily Endean | FUJIFILM X-T3 and XF55-200mmF3.5-4.8 R LM OIS, 1/125 sec bij F18, ISO 200
Emily’s composities worden grotendeels bepaald door wat ze doet voordat ze een opname maakt. “Mijn camera-instellingen zijn afhankelijk van de locatie en wat ik wil bereiken. Meestal sta ik ofwel aan de kust bij zonsopgang, of ondergedompeld in het water met mijn FUJIFILM X-T3 onderwaterbehuizing,” legt ze uit. “Ik bedenk of ik de golven wil bevriezen of een iets langere sluitertijd wil gebruiken om de beweging te laten zien. Ik vind het heerlijk om creatief te zijn en verschillende technieken uit te proberen. Spelen met sluitertijden is waarschijnlijk mijn belangrijkste variatie.”
Hoewel Emily zich meer concentreert op het fotograferen zelf, spreekt ze ook over enkele nabewerkingstechnieken die ze gebruikt. “Zoals ik al eerder zei, streef ik er altijd naar om alles in de camera te regelen. Dat maakt het achteraf veel makkelijker om mee om te gaan. Het dynamische bereik van sensoren is tegenwoordig behoorlijk goed, dus zowel de schaduwen als het onderwerp benadrukken is gemakkelijk te bereiken.” Om ervoor te zorgen dat haar foto’s niet kunstmatig of gekunsteld worden, probeert Emily haar bewerkingen minimaal te houden en haar aanpassingen subtiel. “Ik probeer het beeld niet te veel te veranderen. Ik gebruik Lightroom en zorg ervoor dat het lijkt op wat ik oorspronkelijk met mijn ogen zag. Ik houd het graag echt, dus ik verfijn alleen met lichte tweaks: schaduwen, highlights, texturen, verscherping, etc. Ik fotografeer met automatische witbalans, wat heel goed werkt op mijn X-T3. Als je mijn advies wilt, fotografeer altijd in RAW. Dan kun je het beeld in de nabewerking verder verbeteren.
Emily vindt inspiratie in ervaringen, blijft nieuwsgierig en het is deze nieuwsgierigheid die haar voortdrijft. “Het is altijd goed om te blijven leren. Ik push mezelf graag om nieuwe en andere doelen te bereiken. Daarom heb ik onlangs een onderwaterbehuizing gekocht – om een ander perspectief te verkennen en te gebruiken. Als fotograaf weet ik dat ik een persoonlijk project nodig heb om gefocust te blijven, en dat is wat het werkend rond de zee voor mij doet. Het helpt me mijn grenzen te verleggen.
“Ik raad altijd aan om je onderwerp voor zonsopgang of na zonsondergang vast te leggen,” vervolgt ze. “De vluchtige gloed van een gouden zon laat je foto’s er echt uitspringen. Goed licht kan van een goede scène een geweldige scène maken – wat het onderwerp ook is. Sta er voor open, en als de gelegenheid zich voordoet, ga er dan voor. Ga naar buiten als het regent. Ga op zoek naar een regenboog. Kijk hoe het licht verandert als het over het land beweegt. Eén ding is zeker: het zal de scène voor je transformeren.”